środa, 31 lipca 2013

LM.C




LM.C - (Lovely Macochang) japońska grupa muzyczna grająca rock, w której skład wchodzą Maya i Aiji. Zespół został założony w 2003 roku przez Mayę, jednak dopiero w 2006 r. zyskał popularność (za sprawą Aijiego, który wcześniej należał do Pierrot). Przed założeniem LM.C Maya był gitarzystą wspomagającym w zespole Miyaviego. (Maya to mężczyzna tak, jak i Aiji, choć dla nas, Polaków, może być mylące imię tego 1).


Ich niektóre utwory były motywami w anime:
-"Oh my Juliet" w Red Garden (jako ending)
-"Boys & Girls" w Katekyou Hitman Reborn (jako opening)
-"88" w Katekyou Hitman Reborn (znowu jako opening)










Liebster Award


Dzisiaj zamiast posta o anime czy naszej ukochanej Japonii dodam coś o Liebster Award. Dziękuję Anne Bell za nominację! Oto link do jej bloga: Centrum Mangi i Anime.


Nominacja do Liebster Award jest otrzymywana od innego blogera w ramach uznania za „dobrze wykonaną robotę” Jest przyznawana dla blogów o mniejszej liczbie obserwatorów, więc daje możliwość ich rozpowszechnienia. Po odebraniu nagrody należy odpowiedzieć na 11 pytań otrzymanych od osoby, która Cię nominowała. Następnie Ty nominujesz 11 osób (informujesz ich o tym) oraz zadajesz im 11 pytań. Nie wolno nominować bloga, który Cię nominował.


Odpowiedzi:
1. Co skłoniło Cię do pisania bloga?
Chciałam się podzielić moją pasją z innymi!;) Lubię w takiej formie.

2. Masz jakieś zainteresowania?
Tak, interesuję się anime, mangą i wszystkim, co związane z Japonią, a poza tym psychologią (i seksuologią) oraz lubię pomagać ludziom (tak, to moje zainteresowanie... i tak je też traktuję)

3. Jakiego rodzaju muzyki słuchasz?
Szeroko pojętego rocka, ale też j-popu.

4. Czytałeś/oglądałeś serię o Harry'm Potterze?
Nie miałam okazji przeczytać, ale oglądałam.

5. Jaka jest twoja ulubiona książka?
Nie mam ulubionej, czytam same psychologiczne. 

6. Jaki jest twój ulubiony film?
Playful Kiss, Moja księżniczka, Lovely Complex

7. Jesteś od czegoś uzależniona?
Od pewnego chłopaka, a poza tym od oglądania anime i dram.

8. Ulubione anime?
Mam wiele: One Piece, Itazura na kiss, Amnesia, Kimi ni Todoke, Lovely Complex itd.

9. Ulubiona manga?
Fairy Tail

10. Ulubiona potrawa?
Spagetti lub ziemniaki+surówka+kotlet z kurczaka

11. Jak długo prowadzisz bloga?
Świat marzeń od października 2012 roku.



Nominowanymi będą:
1) http://yoloanalizy.blogspot.com/
2) http://teledyskiazja.blogspot.com/
3) http://mangowo-i-animowo.blogspot.com/
4) http://anime-the-world.blogspot.com/
5) http://llookingforhappiness.blogspot.com/
6) http://rozne-anime-manga.blogspot.com/
7) http://samplu.blogspot.com/
8) http://konichiwa-otaku.blogspot.com/
9) http://japonia-forever.blogspot.com/
10) http://recenzje-anime-manga.blogspot.com/
11) http://animemaniaczka.blogspot.com/



Pytania do nominowanych:
1. Jakie jest/są twoje ulubione anime?
2. Jakie są twoje zainteresowania?
3. Wolisz psa czy kota, a może inne zwierzę?
4. Lubisz vocaloidy?
5. Jakiej słuchasz muzyki?
6. Czytasz książki? Jeśli tak, to jakie lubisz?
7. Masz ulubioną kategorię anime i mangi?
8. Oglądasz azjatyckie filmy?
9. Jak byś się określił/a jednym zdaniem?
10. Chciałbyś/chciałabyś pojechać do Japonii?
11. Czujesz się otaku?



czwartek, 18 lipca 2013

SuG




SuG - japoński zespół rockowy, którego cechuje styl oshare kei (nieco podobny do visual kei, tyle że bardziej kolorowy, jasny i uroczy). Nazwa grupy pochodzi od angielskiego słowa thug (wymowa japońska to Sagu), oznaczającego `bandytę, zbira`. Inna nazwą zespołu jest Heavy Positive Rock. Grupa została założona w 2006 roku przez Takeru, Masato, Yuji i Shouta. Później dołączył do nich Mitsuru w tym samym roku. Shouta opuścił zespół w 2007 roku i został zastąpiony przez Chiyu. 2 lata później odszedł Mitsuru, a na jego miejsce wszedł Shinpei. Obecny skład zespoły wygląda następująco:




*Takeru (wokal)
*Masato (gitara)
*Yuji (gitara)
*Chiyu (gitara basowa)
*Shinpei (perkusja)








Yui



Yui - japońska wokalistka rockowo-popowa, a także aktorka. Ponadto jest autorką tekstów, które śpiewa. Nazywa się Yoshioka Yui. Karierę zaczęła w marcu 2004 roku, kiedy została polecona przez jej szkolnego instruktora, dzięki czemu wystąpiła na przesłuchaniu prowadzonym przez Sony Music Japan. Jej utwory - "Rolling Star" i "Life" - zostały użyte w anime Bleach, "Again" jako opening w Fullmetal Alchemist: Brotherhood, a "Love & Truth" jako podkład w Naruto przy śmierci Itachi'ego. Równie popularne są: "Feel my soul", "Tokyo", "Skyline", "Never say die" i tym podobne.









Stereopony




Stereopony to japoński zespół rockowo-popowy, składający się z 3 dziewczyn: Aimi Haragumi (gitara, wokal), Nohana Kitajima (gitara basowa) oraz Shino Yamanoha (perkusja). Grupa muzyczna powstała w 2008 roku w Okinawie. Ich utwory zostały użyte w takich anime jak Bleach czy Tegami Bachi: Reverse. 

         




Przed debiutem ich nazwą było Mixbox. Po wygraniu głównej nagrody w Festiwalu Muzyki Młodych Ludzi dziewczyny zmieniły nazwę na Stereopony. Ich pierwszym utworem był "Hitohira no hanabira" (17 Ending Bleach), drugim był "Namida no Mukou", kolejnym zaś "I do it", przy którym współpracowały z Yui. Innymi utworami są:
-Tsukiakari no Michishirube
-Smilife
-Effective Line
-Hanbunko
-Sweet Blue
i wiele innych...

Kariera muzyczna zespołu zakończyła się 2 października 2012 roku. 






środa, 17 lipca 2013

Historia anime


Słowo "anime" pochodzi od angielskiego animation (film animowany).
W Japonii służy do określania wszystkich filmów animowanych (niekoniecznie japońskich).
Poza Krajem Kwitnącej Wiśni "anime" służy do określania tylko i wyłącznie japońskich filmów animowanych.

Na początku XX wieku Japończycy zaczęli poznawać i eksperymentować z technikami animacji pochodzących z Francji, Niemiec, Rosji i USA. Pierwszym filmem był "Imokawa Mukuzou Genkanban no Maki" (autorstwa Otena Shimokawa, 1917). Rok później film "Momotarou" (Seitarou Kitayama, 1918) osiągnął światowy sukces.

Japońska stara animacja z 1917
Japońska stara animacja z 1929

W latach II wojny światowej anime służyły jako propaganda. Po wojnie zaczęła rozwijać się manga (lata 50), a później ponownie anime (lata 60). Anime zaczęło stawać się popularne, dzięki czemu powstawały jego gatunki i filmy animowane na podstawie mang.

Anime współczesne dzieli się na:
-filmy (movie)
-seriale telewizyjne (TV)
-OVA/OAV (Original Video Animation/Original Animation Video) - często traktowane jako specjalne odcinki do serii TV

Osoby, które podkładają swój głos postaciom w anime, grach komputerowych itp., to seiyuu.


Historia mangi






Manga jest japońskim komiksem, która jest drukowana w kolorze czarno-białym (okładki i często kilka pierwszych stron jest kolorowych) i czyta się je zazwyczaj od prawej do lewej. Styl japońskich mang bardzo różni się od np. amerykańskich komiksów. Osoba, która tworzy mangę, to mangaka.

Rozwinęła się z połączenia ukiyo-e, malarstwa, drzeworytów japońskich i wschodnich stylów rysowania. Słowo "manga" zaistniało po opublikowaniu rysunków ze szkicownika, którego właścicielem był Hakusai Katsushika (XIX w.), jednak zanim to nastąpiło, kilka cech aktualnej mangi znalazły się w gigach (śmiesznych rysunkach) z XII w. W erze Meiji (XIX w.) zaczęto sprowadzać artystów z zachodu, aby uczyli studentów technik i metod kreowania obrazów. Po II wojnie światowej ukształtowała się taka forma, jaką teraz mamy możliwość czytać.



Plik:Hokusai-MangaBathingPeople.jpg
rysunki ze szkicownika Hakusai'a
                                                        




strona z mangi One Piece (Eiichiro Oda)                                                                                            

środa, 10 lipca 2013

Gatunki anime


Oto i one... Gatunki anime - ciekawe, jak i nudne, zaskakujące, jak i przewidywalne, proste, jak i skomplikowane. Każdy z nas na pewno ma swoje ulubione, wg. których szuka danego filmu animowanego. W dzisiejszym poście rozjaśnię sporą część gatunków. Patrząc na nie, podzieliłam je na trzy kategorie: typ widowni, główne gatunki i tematyka. Te, które nie będą jasne, wyjaśnię, bo raczej nie muszę tłumaczyć, czym jest komedia lub dramat czy akcja...

1. Typ widowni:
-Dziecięce - przeznaczone dla dzieci
-Josei - dla starszych kobiet (fabuła przedstawia np. życie codzienne)
-Seinen - dla starszych mężczyzn (poważniejszy od shōnen i zawiera więcej przemocy)
-Shōjo - dla dziewczyn (zawiera romanse i np. problemy nastoletnie)
-Shōnen - dla chłopaków (zawiera walki itp.)

2.  Główne gatunki: 
-Akcja
-Dramat
-Fantasy
-Hentai (pornograficzny)
-Horror
-Komedia
-Magia
-Muzyczne
-Nadprzyrodzone
-Okruchy życia
-Parodia (pełna humoru i satyry)
-Psychologiczne
-Romans
-Sci-Fi (fantastyka naukowa)
-Sportowe
-Szkolne
-Thriller (film o tym gatunku wywołuje "dreszczyk emocji")
-Wojskowe


3. Tematyka: 
-Demony
-Ecchi (pojawiają się podteksty seksualne; bohaterki mają duże piersi itp.)
-Harem (gatunek, w którym główny bohater/bohaterka jest otoczony/otoczona <w centrum zainteresowania> przez grono płci przeciwnej)
-Historyczne
-Kosmos
-Kryminał
-Lolicon (sceny hentai z małymi dziewczynkami)
-Mecha (gatunek o robotach i mechanizacji)
-Militaria
-Moe (postacie są słodkie, zuchwałe)
-Motoryzacja
-Ninja
-Samochody
-Samuraje (niestety nie wiem, jak się odmienia - samuraje czy samurajowie!!!) 
-Shinigami
-Shōjo-Ai (romans między dwoma dziewczynami, lżejsza odmiana yuri)
-Shōnen-Ai (romans między dwoma chłopakami, lżejsza odmiana yaoi)
-Super moce
-Shotakon (sceny hentai z małymi chłopcami)
-Sztuki walki
-Piraci
-Policyjne
-Walka
-Wampiry
-Wirtualna rzeczywistość
-Yuri (hentai-lesbijskie)
-Yaoi (hentai-gejowskie)
-Yōkai (anime o duchach, widmach i demonach posiadających moce oraz pojawiające się za sprawą zjawisk)



poniedziałek, 8 lipca 2013

Honen-sai








Ten post na pewno pokaże niektórym osobom, że jednak miały rację o "dziwności" Kraju Kwitnącej Wiśni. Na pewno takie osoby pomyślą "miałem/miałam rację!", jednak co z tego! Pomijając te osoby... Mi najbardziej podoba się fakt, że mieszkańcy Japonii nie kryją się z tym, iż mają takie święto... Nie interesuje ich opinia "co powiedzą obcokrajowcy". Nie wstydzą się, a nawet czerpią z tego niesamowitą zabawę.






Honen-sai (Hōnen Matsuri - dożynki) - festiwal płodności (a może prościej ujmując męskiego członka), który jest obchodzony każdego roku 15 marca w Japonii. Znaczeniem tego festiwalu jest błogosławieństwo zbiorów, dobrobytu i płodności - ma to charakter religijny.


                                    http://farm1.staticflickr.com/46/113541949_99b5499be7_z.jpg?zz=1

 
Podczas festiwalu zostaje przeniesiony dwu i pół metrowy drewniany, męski członek przez całe miasto do świątyni Tagata Jinja, w której czci się żeńskie bóstwo płodności.
Festiwal rozpoczyna się o godzinie 10; przy Tagata Jinja są sprzedawane różne rodzaje żywności i upominki w kształcie męskiego członka. O 14:00 ludzie zbierają się na procesję, na której kapłani Shinto modlą się i udzielają błogosławieństwa uczestnikom, jak i na tym drewnianym, męskim członku. Także droga, którą maja przejść, jest obsypywana solą w celu oczyszczenia. W czasie parady przechodzą kolejno: kapłan obsypujący drogę solą, za nim kolejny kapłan trzymający obraz/ wizerunek członka. Za nimi podąża grupka muzyków; kobiety 36letnie (prawdopodobnie takie, którym grozi bycie starymi pannami). A za nimi kolejni kapłani. Festiwal kończy się o 16:30.


http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/f/f2/H%C5%8Dnen_Matsuri_2.JPG/800px-H%C5%8Dnen_Matsuri_2.JPG



Zaskoczeni? A może ktoś nagle nabrał ochoty, by uczestniczyć w takim czymś? Z pewnością jest to interesujące i bardzo zaskakujące, bo gdzież moglibyśmy mieć taki festiwal w Polsce. Dla jednych byłaby to hańba, dla innych wstyd, jednak dla Japończyków to czysta zabawa. Ciekawe, jaki jeszcze pomysł wpadnie im do głowy?

Yabusame




Yabusame - tradycyjny (shintoistyczny), japoński sport, który polega na strzelaniu z łuku, siedząc na pędzącym koniu. Zawodnicy mają za zadanie ścigać się na torze (o długości 250 metrów i szerokości 2 metrów). Przed zawodami odbywa się ceremonia w świątyni i poświęcenie toru. Na początku toru znajduje się jedna tarcza, na środku druga, a ostatnia jest na końcu (znajdują się po lewej stronie toru i przy każdej siedzą sędziowie). Natomiast po prawej stronie toru siedzi widownia. Na początku i na końcu stoją dwaj sędziowie, którzy sygnalizują za pomocą wachlarzy start i metę.






Sztuka ta pochodzi z XII wieku.
Na początku był tylko wojskowym treningiem, jednak później władca Minato Yorimoto zmienił ją w tradycję shintoistyczną, mającą pogłębiać wiarę.













poniedziałek, 1 lipca 2013

Azjatyckie sztuki walki


Mały spis treści:
1. Taekwondo
2. Hapkido
3. Taijutsu
4. Aikido
5. Jūdō
6. Karate
7. Jōdō
8. Kendo
9. Kung-fu 
10. Sumo


Zacznijmy od koreańskich sztuk walki...

1. Taekwondo - Twórcą tej sztuki jest gen. Choi Hong Hi. Tae znaczy "stopa/uderzenie stopą", kwon "pięść/uderzenie pięścią" a do występuje jako "droga", czyli krótko - wnioskując ze znaczenia tych trzech słów dowiadujemy się, że taekwondo to sztuka walki za pomocą pięści i nóg.

*Stopnie (kolor pasów):

 -10 - biały
 -9 - biały z żółtą belką
 -8 - żółty
 -7 - żółty z zieloną belką
 -6 - zielony
 -5 - zielony z niebieską belką
 -4 - niebieski
 -3 - niebieski z czerwoną belką
 -2 - czerwony
 -1 - czerwony z czarną belką
 -1 - czarno-czerwony z żółtą belką
 -1 - czarny z żółtą belką

*Zasady:
  1. grzeczność, uprzejmość (yeui)
  2. rzetelność, uczciwość (yomchi)
  3. wytrwałość (innae)
  4. samokontrola, opanowanie (gukgi)
  5. nieugięty duch, odwaga (baekjul boolgool).
Przysięga Taekwon:
  • Będę przestrzegał zasad taekwondo.
  • Będę szanował instruktora i osoby starsze stopniem.
  • Nigdy nie będę nadużywał taekwondo.
  • Będę bronił wolności i sprawiedliwości.
  • Będę rzecznikiem pokoju na świecie.

2. Hapkido - tak, jak Taekwondo, jest koreańską sztuką walki. Hap oznacza harmonię, ki energię lub siłę, a do jako droga, co w połączeniu daje nam "droga harmonijnej siły". Twórcą jest Yong Shul Choi. Hapkido opiera się na 3 zasadach : Yu (zasada wody - miękkość, plastyczność, dostosowanie do przeciwnika), Won (zasada okręgu - wykorzystywanie siły przeciwnika), Hwa (zasada harmonii i pełni - nie stawianie oporu). Polega na kopnięciach i uderzeniach, rzutach i dźwigni, trzymaniu lub podduszaniu. Stopnie uczniowskie oznaczane są słowem "gup" lub też "kup" - zaczynają się od białego pasa, dziesięć stopni aż do czerwonego pasa z dwoma belkami. Stopnie mistrzowskie to "dan", które są oznaczone czarnymi pasami.


I teraz przejdźmy do opisów sztuk walk japońskich - bo w końcu ten kraj jest główną tematyką mojego bloga.

3. Taijutsu - jest sztuką chyba bardziej znaną z anime Naruto. Głównie używana przez ninja. W tej sztuce nie korzysta się z broni, a jak już to tylko z tej o małych rozmiarów. Używało się taijutsu, by nie marnować więcej siły. Służyło też jako sztuka doskonalenia ciała i umysłu, a także nauka szacunku do siebie i innych.

4. Aikido - Twórcą jest Morihei Ueshiba. Nazwa oznacza "drogę miłującej energii". Kładziony jest nacisk na panowanie nad ciałem i umysłem. W walce jest wykorzystywana siła przeciwnika przeciw niemu samemu i samoobrona. Strojem obowiązkowym zostało kimono składające się z keikogi (kurtki), zubon (spodni) lub hakama (szerokich spodni) oraz obi (pasa). W treningu panuje podział na: uke (osobę, na której wykonuje się technikę) oraz tori (osobę, która wykonuje technikę).


5. Jūdō - nazwa tej sztuki oznacza "łagodną drogę", a jej twórcą jest prof. Jigorō Kanō. Polega na walce wręcz poprzez stosowanie chwytów (ulepszonych z starego ju-jitsu). Stopnie uczniowskie to "kyu", a mistrzowskie "dan". Strój został nazwany jako "Jugoga" i składa się z zubon/shitabaki (spodni), obi (pasa) oraz uwagi (twardej górnej części ubrania). Przed wejściem na mate przeciwnicy robią ukłon w swoją stronę, jak również po walce. Istnieją trzy techniki: nage-waza (technika rzutów), katame-waza (technika obezwładnień) oraz atemi-waza (technika uderzeń i kopnięć). 


6. Karate - znaczeniem tej nazwy jest "pusta ręka", dlatego że nie stosuje się żadnych broni. Jest to metoda samoobrony i funkcjonuje jako system doskonalenia się wewnętrznego. Są dwa rodzaje karate: tradycyjne (na śmierć i życie) oraz sportowe (sport z elementami samoobrony). 

7. Jōdō - japońska odmiana szermierki. Twórcą jest Gonnosuke Musō. Początkowo techniki były trudne do opanowania, były też uczone potajemnie. Jest to sztuka walki drewnianym kijem i stosowania punktów ataków jakimi są: splot słoneczny, skroń, punkt między oczami, nadgarstki oraz boki brzucha. 

8. Kendo - tak, jak jōdō, jest to szermierka, ale walczy się bambusowym mieczem (shinai). Nazwa oznacza "drogę miecza". Kendo wywodzi się od samurajów, a jego zasady są oparte w kodeksie bushidō. Wcześniejszą nazwą Kendo było Iaido. Różnicą między tymi Kendo a Iaido było używanie broni. W Kendo był to bambusowy miecz (shinai), a w Iaido ostre stalowe ostrze. 





 

Przechodząc z Japonii na Chiny - niech ma też swoje 5 minut `sławy`...


9. Kung-fu - zwane także Wu Shu (głównie w Chinach). Nazwa oznacza doskonałe i perfekcyjne wykonanie jakiejś czynności (niekoniecznie w walce). Techniki są zaczerpnięte ze świata zwierząt (walk pomiędzy nimi). Liczy ok. 3000 lat. Istnieje podział na np. style północne (praca nóg) oraz style południowe (praca rąk) jak i również na: Wai Chia (opiera się na sile, sprawności i wygimnastykowanym ciele) oraz Nei Chia (wykorzystanie energi wewnętrznej i intuicji)


 

I na ostatek powrót do Japonii... 


10. Sumo - jest to forma zapasów i funkcjonuje jako narodowy sport. Główną zasadą (brzmiącą prosto) jest wypchnięcie przeciwnika poza krąg. Zawodnicy przed walką rzucają po arenie solą z piaskiem, by oczyścić ją i pokazują swoją siłę, kiwając się. Najstarsze źródło o Sumo wywodzi się z księgi Kojiki (księga starożytnych praw) - jest tam legenda o rozstrzygnięciu walk przez sumo o władze nad japońskimi wyspami. Z reguły (choć nie zawsze) sumo są dość masywni (i hmm.. lekko puszyści?).




Chibi



Chibi - termin wywodzący się z Japonii. Oznacza małą osobę lub małe dziecko i jest używane głównie przez fanów anime i mangi. Jest to też styl rysowania (charakterystyczna jest duża głowa i mniejsze ciało). Chibi ukazują się w scenach, które są słodkie i zabawne.