(Recenzja) Bleach

Anime o losach shinigami - nie o byle jakich. Gwarantuję, że nie zawiedzie was.


Witamy w Karakurze - mieście, w którym dzieją się nietypowe zdarzenia, ale do konkretów! Kurosaki Ichigo jest głównym bohaterem - widzi duchy i może z nimi rozmawiać. Ciekawe? Może nie aż tak... To różni go od jego rówieśników. Nie jest to jednak najważniejszy wątek... Pewnego razu w mieście zaczyna atakować Pusty, ofiarą pada rodzina Kurosaki, ale na szczęście pojawia się shinigami - Kuchiki Rukia. Czy aby na szczęście? W trakcie walki przez pechowy przebieg wydarzeń oddaje Ichigo swoją moc, a on odwala za nią robotę... Wydaje się banalne, ale takie nie jest. Rukia straciła na jakiś czas moce boga śmierci i nie może wrócić do świata shinigami - Soul Society, więc Ichigo jest skazany na jej towarzystwo oraz wykonywanie zadań ze względu na posiadanie tych mocy. Od tej pory zaczną się dopiero przygody...


Bleach to tasiemiec, który w 2012 roku zakończył swoją karierę - niestety. Ciągłe walki shinigami, choć    
przez ich ilość robiło mi się niedobrze, były interesujące, ale też brutalne - ogólnie dało się przeżyć. Miały jakiś sens, o coś walczyli, jednak bez przesady - nie musieli walczyć prawie na każdym kroku ze sobą. Bleach jest podzielony na kilka sag, można to zauważyć podczas oglądania. Odcinki oparte na mandze są przeplatane z fillerami, co czasem nudziło. Mogliby zamiast tych nieustających walk, wepchnąć trochę romansu między Ichigo a Rukią, ale wtedy raczej shounenowy Bleach straciłby cały swój urok.


Każdy z bohaterów wnosi coś ze sobą i wszyscy różnią się od siebie. Są postacie, które bawią, oraz takie, które niesamowicie działają na nerwy, ale zawsze tak bywa. Ichigo jest męski i bardzo zawzięty (prawie jak Naruto: chce chronić swoich przyjaciół, ciężko pracuje nad sobą i tak dalej...) 13 Oddziałów Obronnych, Arrancarzy, Bounci, Vizardzi - tak wiele ciekawych postaci... Prócz Ichigo ważna jest również Rukia - jego towarzyszka, która pojawia się już na samym początku serii. Bez której
raczej nic nie rozwinęłoby się, spełniła ważną rolę w zmianie życia Ichigo. Ich przyjaciele, jak to przyjaciele... Wspierają ich, sami też ciężko pracują nad swoim rozwojem, ratują ich z niebezpieczeństwa... Prawdziwy wzór prawdziwego przyjaciela... Powiem jeszcze coś o Konie - nie, nie jest to koń, lecz pluszowy, gadający lew - pluszowa zabawka, której historię poznacie w czasie oglądania. (Ciekawe co Japończycy wymyślą jeszcze... Ah, ta ich wyobraźnia). Muzyka, w tym anime, jest barwna i ciężko temu zaprzeczyć. Mnóstwo openingów i jeszcze więcej endingów umila nam czas. (Dzięki Bleach'owi można nieźle wzbogacić swoją listę mp3 o kilka dobrych zespołów i wykonawców jak: Aqua Timez, Yui, High and Mighty Color itd.) Kreska i kolory urzekają (szczególnie marchewkowe włosy Ichigo) jak i same projekty postaci, jednak czasem męskie postacie wydają się trochę przesadnie wydłużone. Poza tym chyba wszystko jest bardzo dobrze wykonane, nie brak niczego (nawet biustów u niektórych pań).


Tytuł ostatniego odcinka "Zmienić historię, nie zmieniając uczuć" bardzo mi się spodobał i wciąż ubolewam, że anime dobiegło swojego końca. Chociaż patrząc na nazwę ostatniego epizodu sądziłam, że może jednak będzie coś dalej, ale nadzieja matką głupich. Ostrzegam przed powstrzymywaniem się! Nie warto tego robić. Tasiemce tasiemcami, ale Bleach jest godne zmarnowania czasu. Sagi są intrygujące, a walki da się przeżyć (ilość krwi też...) Klikajcie już dziś w link poniżej!

www.bleach.wbijam.pl

Zaimki, określanie własności, przyrostki...

Zaimki osobowe:

-watashi - ja
-anata - ty
-kare - on
-kanojo - ona

-watashitachi - my
-anatatachi -wy
-karera - oni
-kanojotachi - one


*Liczba mnoga została stworzona dodając do pojedynczej 'tachi' (wyjątek karera).



-----------------------------------------------

Moje, Twoje.... czyli określanie własności.

no - partykuła dzierżawcza, która odpowiada na pytania kogo? czego? i służy do określania własności.



Przykłady:

-watashi-no kuruma - mój samochód
-anata-no hon - twoja książka
-kanojo-no neko - jej kot
-kare-no ringo - jego jabłko

-watashitachi- no kodomo - nasze dziecko
-anatatachi-no ie - wasz dom
-karera-no sake - ich alkohol
-kanojotachi-no heya - ich pokój

-hon-no peeji - strona książki (peeji zapisane katakana, bo nazwa jest zaczerpnięta z innego języka obcego)

------------------------------------------------

Coś z polskich odpowiedników.... (przyrostki)

-san - pani/pan
-sama - zwrot pełen szacunku z uznaniem wyższości (czyli np. do cesarza)
-sensei - mistrz/nauczyciel
-sempai* - opiekun/mentor
-kun - zwrot do chłopców
-chan - zdrobnienie
-yaro - obraźliwy przyrostek, dosł. `drań`
-tachi - liczba mnoga

*W anime było również używane w sytuacjach, gdy jeden uczeń (młodszy) mówił tak do drugiego ucznia (starszego).


Przykłady:

-Aiko-san - Pani Aiko
-Kakashi-sensei - Mistrz Kakashi
-Hideki-sempai - Opiekun Hideki
-Yuki-chan (ciężko to przetłumaczyć na polski, da się, ale dziwnie brzmiałoby zapewne)
-kodomo-tachi - dzieci

Konstrukcje zdań w japońskim

Tworzenie zdań twierdzących:

                        
1. A - podmiot
2. -wa   - partykuła, która wskazuje podmiot w zdaniu
3. B - może to być np. rzeczownik, przymiotnik itd.
4. desu - być (forma uprzejma)

Przykład:

-Watashi-wa gakusei desu. - Ja jestem studentem/studentką (uczniem/uczennicą).
-Anata-wa kashu desu. - Ty jesteś piosenkarzem/piosenkarką.


-Konnichiwa. Watashi-wa Aiyumi desu. - Dzień dobry. Jestem Aiyumi.
-Hajimemashite. Watashi-wa Fumiko desu. Yoroshiku onegaishimasu - Miło mi Cię poznać. Jestem Fumiko. Polecam się

Tworzenie zdań przeczących:

1. A
2. -wa
3. B
4. ja arimasen - ' desu ', które było w zdaniach twierdzących zamieniło się na taką formę. (Bardziej oficjalniejsza forma to dewa arimasen, choć rzadziej używana)

Przykład:

-Kanojo-wa sensei desu-ka? - Czy ona jest nauczycielką?
-Iie, kanojo- wa sensei ja arimasen. Kanojo-wa isha desu. - Nie, ona nie jest nauczycielką. Ona jest lekarką.

Tworzenie zdań pytających:

                       


1. A
2. -wa
3. B
4. desu
5. -ka - partykuła pytająca, która stawiana jest na końcu zdania

Przykład:

- Anata-wa sensei desu-ka? - Czy Ty jesteś nauczycielem?
- Hai, watashi-wa sensei desu. - Tak, ja jestem nauczycielem.



---------------------------------------------------------------

W języku japońskim nie ma odmian przez przypadki, rodzaje ani liczbę poj. i mn.

Partykuły określają części w zdaniu jak np. podmiot, miejsce, własność itd.

Liczbę mnogą tworzy się np. dodając przyrostek "-tachi".

Orzeczenie zawsze stoi na końcu zdania.


---------------------------------------------------------------
Podsumowanie:
-twierdzenie - desu
-pytanie - desu-ka
-zaprzeczenie - ja arimasen



Partykuły:
-wa  - określa podmiot (zapisywany sylabą hiragany 'ha' )
-ka   - pytająca, stawiana na końcu zdania


Inne słówka:
-sensei - nauczyciel
-isha - lekarz
-kashu - piosenkarz
-gakusei - uczeń, student

(Recenzja) Tonari-no Kaibutsu-kun

Mizutani Shizuku pewnego dnia została poproszona  przez nauczycielkę o zaniesienie notatek chłopakowi - Yoshida Haru, który z pewnych powodów został zawieszony i przestał chodzić do szkoły. Po krótkim czasie stwierdził, że są przyjaciółmi... Zawzięta kujonka i nieśmiały chłopak - dwa przeciwieństwa... Jak potoczą się ich losy?

Bardzo schematycznie podobny romans do innych takowych anime, jednak osobowości i zachowania bohaterów są w miarę oryginalne. Fabuła jest interesująca i akcja cały czas się zmienia. Łatwo jednak przewidywać niektóre wydarzenia czy plany, ale punktu kulminacyjnego już było trudniej, co było wciągające. Romans rozwijał się powoli, a bohaterowie byli strasznie niezdecydowani i zmienni. Postacie, nie wiem, czy zostały wykonane tak starannie i czy wykorzystali cały potencjał przy ich kreowaniu, ale są świetne, szczególnie Haru, który przypomina trochę szczeniaczka (agresywny do obcych i radosny na widok kogoś, kogo kocha i podążający za tą osobą). Shizuku bardzo denerwowała mnie w niektórych momentach, aż chciało krzyknąć się do niej, a raczej monitora, cokolwiek. Nauka jest ważna - rzecz wiadoma, ale bez przesady, miłość i związek również powinny być ważne. Kolejną postacią, o której chciałabym wspomnieć, jest Yamaken, wyglądający uroczo, gdy się gubił i udawał, że nie, chociaż i tak nie dorównuje głównemu bohaterowi. Równie niezłą postacią jeszcze jest brat Haru - Yuuzan, a irytującą Natsume. Opening jest trochę fatalny, nie spodobał mi się i nie przypadł mi do gustu niestety, ale może wam spodoba się - kto wie.

Ten romans - choć schematyczny - polecam komuś, kto lubi się ''katować'' tak, jak ja takimi historiami, które czasem różnią się nie wiele od siebie. Możliwe, że w pewnym momencie można mieć dość kujonki i jej zawziętości, ale "szczeniaczek" jest bardzo słodki, więc obejrzyjcie ze względu na niego! Za kilka miesięcy mają być OVA i może będzie szansa na drugą serię. Pewnie z powodu lekkiego niedopowiedzenia końcówki tej serii.


http://www.anime-jesien-2012.wbijam.pl/tonari_no_kaibutsu_kun.html

Buddyzm

Jest religią założoną na przełomie VI w. i V w. p.n.e przez Siddhartę Guatamę (Buddę). Opiera się na m.in Czterech Szlachetnych Prawdach i Ośmiorakiej Ścieżce. Celem buddystów jest osiągniecie nirwany, czyli oświecenia, spokoju i braku cierpień. Wyznawcy tej religii nie uznają bogów. Buddyzm nie sprzyja rozwoju gospodarki, ale też na tle społecznym (dyskryminacja kobiet, rodziny wielodzietne). Zaletami są łagodne obyczaje i poszanowanie dla prawa. Buddyści wierzą w reinkarnację, prowadzą ascetyczny tryb życia. Żyją w przekonaniu, że człowiek powinien skupić się na kształtowaniu właściwych postaw.

Koło Dharmy (symbol buddyzmu):

                                             

Z wikipedii: 

• Wymiar obrzędowo-rytualny – w buddyzmie występują rytuały, takie jak golenie głowy przy przystąpieniu do klasztoru, comiesięczne recytowanie Zbioru Reguł Zakonnych, palenie kadzideł, ofiarowywanie kwiatów, pokłony.

• Wymiar doświadczeniowo-emocjonalny – centralne znaczenie w buddyzmie ma samodoskonalenie się i dążenie do oświecenia; aspektem emocjonalnym może być tutaj rozwój współczucia. Narzędziem ku temu celowi jest medytacja.

• Wymiar narracyjno-mityczny – występują mity związane z życiem Buddy i czynionymi przez niego cudami. Nieraz pojawiają się w nich bogowie i istoty nadprzyrodzone.

• Wymiar doktrynalno-filozoficzny – pojęcia takie jak Cztery Szlachetne Prawdy, sunjata, karma, reinkarnacja składają się na doktrynę buddyjską. W ciągu wieków powstało również wiele buddyjskich traktatów filozoficznych.

• Wymiar etyczno-prawny – buddyści wyznają zasadę niekrzywdzenia (ahimsa) i starają się szanować wszelkie życie (nie tylko ludzkie).

• Wymiar społeczno-instytucjonalny – mnisi gromadzą się w zakonach (sangha). Nie ma jednak centralnej buddyjskiej instytucji, ani głównego przywódcy, a decyzje, zgodnie z zaleceniami Buddy, mają być podejmowane poprzez konsensus.

Podstawowe wskazania:

1. Powstrzymywać się od odbierania życia.
2. Powstrzymywać się od brania tego, co nie jest dane.
3. Powstrzymywać się od złego seksualnego prowadzenia się.
4. Powstrzymywać się od fałszywej mowy.
5. Powstrzymywać się od zażywania intoksyków, które prowadzą do nieuwagi.
6. Powstrzymywać się od jedzenia w zakazanym czasie (tj. po południu).
7. Powstrzymywać się od tańca, śpiewu, muzyki, oglądania przedstawień, noszenia girland, używania perfum i upiększania ciała kosmetykami.
8. Powstrzymywać się od spania w wysokich i luksusowych łożach

Epoka - Heisei

Heisei - epoka, która trwa od 8.01.1989 r. do dziś. Na tronie panuje cesarz Akihito (ur. 23.12.1933 r.) Heisei oznacza ''budowanie pokoju'', na co wpłynęła wcześniejsza podpisana konstytucja pacyfistyczna.

Epoka - Shōwa

Shōwa (Era Oświeconego Pokoju) - po śmierci Taishō (cesarza Yoshihito) tron objął cesarz Hirohito. Japonia była ograniczona przez podpisanie traktatu waszyngtońskiego (Amerykanie byli zaniepokojeni potęgą Japończyków). Przez osiem lat trwała wojna japońsko-chińska. Japonia zdobyła kontrolę nad większą częścią Chin, jednak zaczęły być wspomagane przez Stany Zjednoczone. W 1936 r. Japonia podpisała z Niemcami pakt antykominternowski, by wspólnie zwalczać komunizm, a 4 lata później zawarły kolejny pakt z Niemcami, a także Włochami (Pakt Trzech). W 1941 r. Japończycy zdecydowali zaatakować amerykański port Pearl Harbor. W Maju w obronie Nowej Gwinei została stoczona bitwa morska na Morzu Koralowym, zakończona klęską floty Japońskiej, a miesiąc później kolejna bitwa lotniczo-morska pod Midway, w której zwyciężyli Amerykanie, a Japonia straciła inicjatywę strategiczną. W 1945. Japoczycy bronili się w Birmie przed siłami Brytyjskimi. W tym samym roku w odwecie za atak na Pearl Harbor Amerykanie zrzucili bomby atomowe na  japońskie Hiroshime i Nagasaki, tego samego dnia ZSRR wypowiedziało wojnę Japonii, atakując jej wojska w Mandżurii. Po kapitulacji Japonii Stany Zjednoczone narzuciły pacyfistyczną konstytucję, dzięki czemu Kraj Wschodzącego Słońca skupił się na gospodarce i stał się światową potęgą.

Epoka - Taishō

Taishō - w epoce tron objął cesarz Yoshihito. Okres Meiji wprowadził ogromne zmiany w polityce i militaryzacji. W 1914 r. Japonia wypowiedziała wojnę Niemcom i zajęła tereny chińskiej prowincji, którą kontrolowały Niemcy. Podpisano traktaty z aliantami, co pozwoliło na rozszerzenie wpływów. Po wojnie Japonia jeszcze bardziej rozkwitła i została uznana jako jedna z światowych potęg i z Wielkiej Piątki. Otrzymała również miejsce w radzie Ligi Narodów. Pojawiały się nowe partie, a Japończycy byli zainteresowani zachodnimi koncepcjami. Po zwycięstwie Bolszewików w Rosji utworzono Komitern, który dążył do utworzenia Komunistycznej Partii Japonii. Została założona, jednak władze Japonii znieśli partię przez różne manifesty. W późniejszych czasach władze skupiły się na sprawach wewnętrznych i zagrożeniach (np. socjalizmem czy komunizmem).

Epoka - Meiji

Meiji - epoka za czasów panowania cesarza Mutsuhito. Okres przemian politycznych, handlowych, społecznych i gospodarczych. Został obalony feudalny system rodu Tokugawa. W tym czasie Japonia nabierała coraz silniejszą pozycję w Azji. Cesarz ponownie odzyskał władzę w kraju, przenosząc stolicę z Kioto do Tokio (zmieniona nazwa miasta Edo), które zostało odbudowane po kataklizmach. Wprowadzono szkolnictwo, administrację, system monetarny i wiele innych. Służba w wojsku stała się obowiązkiem. Szybkim rozwojem nie byli zadowoleni samurajowie (przez pozbawienie podziału klas itp.). Stworzono partie polityczne  (pierwszą była Partia Liberalna), wprowadzono Konstytucję Meiji, a później parlament. W 1894 r. miała miejsce wojna z Chinami, jednak musieli się wycofać. Później rozpoczęła się wojna z Rosją zakończona zwycięstwem Japończyków, opanowując półwysep Liaodong i Port Artura. Prawie całkowicie Japonia zniszczyła rosyjską flotę bałtycką w bitwie pod Cuszimą. Po wojnie oba kraje zawarły ze sobą traktat pokojowy. Japonia stała się najpotężniejszym krajem na Dalekim Wschodzie, przez co przystąpiła do I wojny światowej.

Epoka - Edo

W epoce Edo władzę sprawował ród Tokugawa , który zwyciężył w wojnie domowej. Poprawił się  rozwój handlu, rzemiosła, miast i ich rozbudowa. Ród ograniczył rolę cesarza, kontrolował obywateli i nakazywał pewne zasady. Kupcy zrzeszali się w gildiach, którzy jako jedyni bogacili się. Zamknięto granice, by nic nie wpłynęło na Japonię (głównie Chrześcijaństwo), przez co handel ograniczono, a handel stał się odizolowany. Pomimo tego w Japonii trwał burzliwy rozwój (dzięki np. książkom importowanym z Europy). Miasto Edo (obecnie Tokio) zostało zniszczone przez pożar, a po ok. 50 latach znowu przez trzęsienia ziemi i pożar. W XIXw. Japonia otworzyła się na świat, nawiązała handel z Stanami Zjednoczonymi i układy z Rosją, Wielką Brytanią, Holandią i Francją.

Epoka - Momoyama

Momoyama (Azuchi Momoyama) - nazwa wzięta od rezydencji dwóch osób starających się o przywrócenie jedności kraju (Nobunaga Oda i Hideyoshi Toyotomi). Nobunaga pozbawił władzy ród Ashikaga i rozpoczął podbój ziem rodu Mōri (najsilniejszego rodu). Spalił klasztory i świątynie (aż 3000) - był władcą bezwzględnym (dyktatorem). Opanował 33/60 prowincji, ale nie udało się mu zjednoczyć kraju. Popełnił seppuku, a po jego śmierci walkę o odziedziczony majątek wygrał Hideyoshi Toyotomi - był sojusznikiem Nobunagi. Kontynuował po nim podboje i próbował zreformować kraj. Zadecydował, że bronie mogą nosić tylko samurajowie. Podbił całą Japonię i żądny władzy ruszył na Koreę, jednak został wyparty przez Chiny i przegrał. Po jego śmierci wybuchła wojna domowa, wygrał Ieyasu Tokugawa (drugi sojusznik Nobunagi). Zapoczątkował nową dynastię, która rządziła przez kolejne 250 lat.

Epoka - Muromachi

Muromachi to okres, w którym panował cesarz Go-Daigo. Był w stanie przywrócić władzę i obalić bakufu za czasów Kamakury. Okres charakteryzuje się ciągłym oporem zwolenników tego cesarza, jednak został obalony i uciekł do Yoshino, zaś w Kioto został wybrany nowy cesarz. Chcąc poprawić relacje z Chinami, akceptowano wszelkie stosunki. Rozkwitła literatura, sztuka ceremonii herbaty, architektura krajobrazu itd. Shintōizm współistniał razem z buddyzmem, ale shintōizmowi brakowało własnych pism. Poza tym dzięki staraniom Jezuitów (ruchowi kontrreformacyjnemu w Baroku)  chrześcijaństwo miało wpływ na Japonię. W 1582r. było 150 tys. nawróconych (2% populacji) i zbudowanych 200 Kosciołów, ale w 1587r. rozpoczął się zakaz wobec chrześcijaństwa oraz prześladowania.

Epoka - Kamakura

Kamakura - okres zmian (głównie spowodowanymi dominacją przywódców wojskowych), w którym Yorimoto Minamoto starał się doprowadzić porządek i budował strukturę opartą na wasalach. Powstała klasa bushi, w której wybierano najpotężniejszego na władcę kraju. W czasie trwania epoki odparto ataki ze strony Mongolii (dzięki pomocy tajfunu Japonia zwyciężyła - przez to Japończycy stwierdzili, że był to boski wiatr kamikaze). Stworzony nowy rząd (bakufu) przez Yorimoto Minamato upadł po wojnie ze względu na niezadowolenie m.in z podnoszących się podatków itd.

Epoka - Heian

Heian - epoka rozpoczęła się po przeniesieniu stolicy do Heian-kyō (aktualnie Kioto). W tym okresie stworzono dwie szkoły buddyjskie (tendai i shingon). Poza tym stosunki z Chinami zostały zerwane, a rozwój kultury nie był już tak zależny od państwa chińskiego. Hierarchia społeczna zaczęła stawać się coraz bardziej wyraźna, pojawiła się nowa szlachta, która próbowała przejąć władzę w państwie (towarzyszyło temu zmniejszanie się władzy cesarza). Wielki wpływ miał ród Fujiwara. Heian kończy wojna domowa w latach 1180-1185 między rodami Taira i Minamoto oraz przeniesienie stolicy do Kamakury.

Epoka - Nara

Nara - epoka, którą zapoczątkowało zbudowanie miasta Heijō-kyō (obecnie Nara), wzorując się na chińskim Chang'an. W tym okresie często wzorowano się na Chinach. Kraj został podzielony na prowincje, a te zaś na powiaty. Najmniejszą jednostką była gmina. Powstała też sieć dróg łącząca stolicę z innymi miastami. Ujednolicono podatki. Buddyzm nie wyparł shintōizmu, ale przyniósł nowe wierzenia, kulturę chińską i wpływał jako ważny czynnik na politykę. Cesarz Kammy ufundował nową stolicę Nagaoka-kyō, później przez pewne wydarzenia przeniósł stolicę do Heian-kyō (obecnie Kioto).

Epoka - Yamato

Yamato dzieli się na okresy Kofun i Asuka. Cesarzem okresu Yamato był Sujin. Lud Yamato znał uprawę roli, ceramikę delikatniejszą (niż w kulturze jōmon) i mniej ozdobną (prostota i elegancja). Znał również wytop metalu i kucie broni. Wielkie rodziny, na których czele stał wódz. Ród, posiadający ziemie w okręgu Yamato, podporządkowywał sobie sąsiednie rody i stworzył państwo z suberem na czele (tytułowanym władcą). Wpajanie przez ród Yamato kultu bogini słońca (Amaterasu) ukształtowało rezultaty polityczne. Rozkwit państwa przypada na okres Kofun (kurhanów) - gospodarka stała na wysokim poziomie, zostały rozwinięte różne gałęzie rzemiosł (budownictwo, ceramika, tkactwo, jedwabnictwo); zostały stworzone statki kursujące do Chin i z powrotem. Funkcjonowały kurhany grobowe, w których składano ciało zmarłego w sarkofagu (w kształcie łodzi, która była symbolem wywożącej zmarłego do Krainy Cieni). Wiele kurhanów uniknęło włamań i kradzieży, niektóre cesarzy były w stanie nienaruszonym. Grobowce były otoczone przez haniwa (figurki), które miały ok. 60 cm. Rolą haniw było np. umacnianie kurhan, ale stanowiły symboliczną fosę, zamykającą dostęp do groby niepowołanym, prawdopodobnie miały też towarzyszyć zmarłemu. W okresie Asuka powstało 46 świątyń buddyjskich. Sztuka głównie wiązała się z tą religią.
Do 710r. Yamato funkcjonowało jako nazwa Japonii. Buddyzm został przyjęty w 550r. n.e z Korei. Wprowadzenie systemu pisma (450r. n.e) pomogło z rozpowszechnieniem się tej religii. Prawie cała ludność została zjednoczona, utworzono kodeks karny i zbiór praw.

Epoka - Yayoi

Yayoi - w tym okresie dochodziło do etnicznych kolonizacji w Japonii. Przez zmiany klimatyczne ludność z Chin, Korei, Mongolii itd. przenosiła się na wyspy. Ich przybycie wniosło nowe umiejętności, a także religię (shintōizm). Ludzie żyli w klanach (uji). Lider każdego rodu pełnił rolę wodza i kapłana. W epoce rozwinął się panteon kami, ale nie wykształcił się żaden system pisma czy pieniędzy.

Epoka - Jōmon

Jōmon (okres kultury neolitycznej). W tej epoce żył lud jōmon (od 300-200 p.n.e). Zamieszkiwał w pięknym krajobrazie wysp, gdzie doliny były obramione zalesionymi zboczami, a między skałami wznosiła się nieskalana święta góra Fuji. Lud ten prawdopodobnie przybył na Wyspy Japońskie z Syberii, bardziej zamieszkując na południu archipelagu z innymi plemionami, które napływały z Chin itd. Ich naczynia były lepione ręcznie z ciemnoszarej gliny w niskiej temperaturze. Zdobiono je za pomocą sznura (dlatego też zwana jest kulturą ceramiki wzorów sznurowych). Osiągnięciem sztuki są figurki (4-35 cm) o nazwie dogu (statuetka z ziemi). Istniał też kult kamienia. W małych miejscowościach kobiety nosiły przy sobie kamyki, wg. przesądów leczyły z niepłodności (do dzisiaj prawdopodobnie aktualne). W XVII-XVIII w. w świątyni Ikeda w wiosce Tojio oddawano cześć kamieniowi, który sam się rozmnażał. Podczas modłów otulano kamień warstwami papieru i odwijano w specjalny dzień, sprawdzając liczbę nowo powstałych kamyków (liczba dochodziła do kilkuset).

Epoka - Mudoki

Mudoki (okres kultury przedceramicznej). W tej epoce używano kamiennych narzędzi (stąd pewnie nazwa inna : starszy okres kamienia), poza nimi nic nie pozostało, nawet ludzkie szczątki. W wielu miejscach Japonii rozpoczynane są prace wykopaliskowe i badanie pozostałości po tym okresie. Jest wiele dyskusji na temat tego, kiedy dokładnie pojawili się pierwsi ludzie na archipelagu.

Ery w Japonii

1) Mudoki (do 12 tys. p.n.e)
2) Jōmon (12tys. p.n.e - 300r. p.n.e)
3) Yayoi (300r. p.n.e - 300r. n.e)
4) Yamato (250r. - 710r. n.e)
- Kofun (250r. - 538r.)
- Asuka (538r. - 710r.)
5) Nara (710r. - 794r. n.e)
6) Heian (794r. - 1185r. n.e)
7) Kamakura (1185r. - 1333r. n.e)
8) Muromachi (1333r. - 1573r. n.e)
9) Momoyama (1573r. - 1603r. n.e)
10) Edo (1603r. - 1868r. n.e)
11) Meiji (1868r. - 1918r. n.e)
12) Taishō (1912r. - 1926r. n.e)
13) Shōwa (1926r. - 1989r. n.e)
14) Heisei (1989r. - do chwili obecnej) 

J-music

J-music to po polsku japońska muzyka;)




1. Zespoły/wokaliści j-rock:
- The Gazette
- Gackt
- Versailles
- VAMPS
- LM.C
- SuG
- ALI PROJECT
- Nightmare
- Asian Kung-Fu Generation
- Ayabie
- Dir En Grey
- X Japan
- Girugamesh
- High and Mighty Color
- Miyavi
- Rentrer En Soi
- Stereopony


2. Zespoły/wokaliści j-pop:
- Ayumi Hamasaki
- Kalafina
- Mika Nakashima
- Lia
- Rie Tanaka
- Yui Horie


3. Zespoły/wokaliści j-rock/pop:
- Yui
- An Cafe
- Aqua Timez
- Ikimono-gakari
- Orange Range
- SID

4. Zespoły wokaliści innych gatunków j-music:
- Kanon Wakeshima





Są tu bardzo wspaniałe zespoły i wokaliści, których słuchanie sprawia wielką przyjemność:). Pod 3 i 4 znajdują się tacy, których nie wiedziałam czy wstawić pod wcześniejsze numery, więc postanowiłam zrobić tak, jak zrobiłam:).

Podstawy japońskiego

Kanji - zapis ideogramowy (co oznacza, że jedno słowo przedstawia się za pomocą jednego znaku). Pochodzą z Chin i zostały przywiezione do Japonii w V wieku. Na codzień używa się 2136 znaków kanji.


Kana - słowo określające japońskie systemy zapisu sylab: hiragana i katakana.


Hiragana - sylabiusz (jeden znak odpowiada jednej sylabie). Inaczej alfabet. Hiraganą można pisać codziennie, służą też do uproszczenia znaków kanji. Powstała w VIII wieku. Składa się z 46 sylab.


Katakana - sylabiusz (tak, jak hiragana). Składa się z 46 sylab i służy do zapisywania wyrazów pochodzenia obcego.


Rōma-ji - zapis japońskich znaków za pomocą liter łacińskich


Funkcjonuje zapis poziomy i pionowy. Poziomy czytany od lewej do prawej, zaś pionowy od góry do doły i od prawej do lewej.

Seiji-no hi

Seiji-no hi jest Świętem Dorosłości. Jak wiadomo pełnoletność w Japonii uzyskuje się dopiero od 20 roku życia. Święto to odbywa się, co roku w drugi poniedziałek stycznia i wszyscy, którzy obchodzą dwudzieste urodziny między kwietniem poprzedniego roku a marcem bieżącego roku, mogą wziąć udział w tej uroczystości. Kobiety na tą okazję ubierają kimono.

Ceremonia ta została oficjalnie ustanowiona w 1948 roku.  Do 1999 roku odbywała się 15 stycznia, a teraz jest świętem ruchomym (tak, jak u nas np. Wielkanoc). Wywodzi się z tradycji shintouistycznej.
Po ukończeniu 20 lat można uczestniczyć w życiu politycznym, pić alkohol, palić papierosy itd. 

Recenzja - Playfull Kiss

Być zwykłą dziewczyną i żyć bezproblemowo, nie jest niczym trudnym, jednak życie Oh Ha Ni - jednej z dwóch głównych bohaterów - to pasmo problemów, w które sama się pakuje. Film rozpoczyna scenka z jej fantazji. Ale prawdziwy problem i akcja zaczyna się od oddania listu miłosnego przez najprzystojniejszego, najmądrzejszego i bardzo popularnego chłopaka, Beak Seung Jo - drugiego głównego bohatera. W tym samym dniu dom Oh Ha Ni zawala się (jako jedyny w okolicy) przez trzęsienie ziemi drugiego stopnia, przez co wraz z ojcem postanawiają zamieszkać w domu rodziny jego przyjaciela... Podejrzewacie, co będzie dalej? Odtąd zaczynają się zmagania tej pechowej dziewczyny, a może szczęściary?


Wstęp brzmi znajomo? Osoby, które lubią oglądać anime, a przede wszystkim romantyczne, powinny wiedzieć, że Playfull Kiss ma powiązanie z anime i mangą Itazura na Kiss. Fabuła jest niemalże taka sama, lecz z niewielkimi zmianami. Co więcej jest to koreańska drama, nie zaś japońska. Aktorzy wspaniale wczuli się w swoje role - najbardziej zaszokował mnie ekshibicjonista, na szczęście jego obecność w filmie nie trwała zbyt długo - i ogólnie zostali wspaniale dobrani do tych ról, w szczególności Kim Hyun Joong (jako Beak Seung Jo). W tym wszystkim widzę dwa minusy, które przeczą same sobie - mała ilość odcinków (mimo że są jeszcze odcinki w wersji youtube) i zbyt długi czas trwania jednego (aż 1 h) - "bywa", lepiej cieszyć się z tego, co jest. Na koniec każdego odcinka są przedstawione dwa misie, które są bardzo urocze. Muzyka nie jest świetna, ale można to pominąć.

Wg. mnie wersja filmowa jest o niebo lepsza od animowanej, a tylko dlatego, że bohaterzy rysowani byli fatalni jednak, co z początku mi nie przeszkadzało. Historia jest porywająca, a dla maniaków romansów to będzie raj. Polecam z tego powodu, że historia ta jest oryginalna i za każdym razem jej interpretacja jest wciągająca. Dzięki temu filmowi zaczęłam oglądać koreańskie dramy - przyznam, że mają talent w ich tworzeniu, jednak i tak wolę wszystko, co japońskie.


Gatunek: romans, szkolne

Tutaj można obejrzeć film z polskimi napisami (lub jak ktoś woli angielskimi itd.)
http://www.viki.com/channels/504-playful-kiss

Cosplay vocaloid

Cosplay (ang. costume playing - przebieranie, jp.コスプレ <kosupure> ) - jest to strój (uszyty własnoręcznie lub kupiony) ulubionej postaci z anime, mangi, filmu, gry komputerowej. Niektóre są fantastyczne, a niektóre wręcz żałosne. Nie każdemu oczywiście musi pasować dany strój, ale fatalne jest to, że faceci przebierają się za damskie postacie. Na odbywających się konwentach, zlotach fanów często można spotkać osoby przebrane za cosplay (prezentują one swoje kostiumy na konkursach). Cosplay to nie tylko ubranie, ale też peruka i sposób zachowywania się tak, jak ta postać w anime itp. 

Najlepsze, wg. mnie, cosplaye vocaloidów:

Miku z Kaito:




Megurine:

Rin z Lenem (Len bardziej mi przypomina Naruto):

Gakupo *q*:

Meiko:




oraz Gumi (świetne ma buty i zakolanówki):

Vocaloid - Megurine Luka

Megurine Luka - to vocaloid drugiej generacji. Śpiewa w języku angielskim i japońskim. Jest ubrana w chińską sukienkę i ma długie, różowe włosy. Głos - dawczynią jest Asakawa Yuu, przypomina 20letniej dziewczyny. Wzrost Megurine to 162 cm, waga 45 kg. Atrybutem jest tuńczyk (wg. mnie dziwny atrybut). Często występuje w duecie z Hatsune Miku. Jest popularna, ale nie tak bardzo, jak Miku.

Polecane piosenki Luki:
-Just be friends
-The Tailor Shop on Enbizaka
-Butterfly
-Fatal Farewell
-Lilium
-The last song
-Poker face
-Bad romance
-The blue
-Magnet (z Hatsune Miku)








!!! Obrazki pobrane z google grafika

Vocaloid - Gumi i Meiko

Gumi - jest maskotką programu Megpoid. Jej nazwa jest skrótem od Nakajima Megumi, która jest dawczynią głosu. Zazwyczaj ma na sobie pomarańczowy strój (składający się z spódniczki, kamizelki itd.) i ma jasno-zielone włosy. Jej atrybut to marchewka.

 

Meiko - jest vocaloidem 1 generacji. Często przedstawiana jako starsza siostra vocaloidów 2 generacji. Dawczynią jej głosu jest Haigou Meiko (więc pewnie stąd jej nazwa). Ma włosy krótkie, brązowe włosy (chociaż na niektórych obrazkach wyglądają jak czerwone). Jej wzrost to 165 cm, a waga 48 kg. Atrybutem jest butelka sake.  

                                 

Polecane piosenki Gumi:

-Forever Tears
-Always and forever (z Rin Kagamine)
-World is mine
-Rosetta
-Love is war
-Magnet (z Kamui Gakupo)
-Sayonara Memories  (z Gakupo)


Polecane piosenki Meiko:
-Escape of Salmhofer the Witch
-Konchita
-Sad song
-All stars/Honey
-Various feeling






!!!Obrazki wklejone z google grafika.