Epoka - Yamato

Yamato dzieli się na okresy Kofun i Asuka. Cesarzem okresu Yamato był Sujin. Lud Yamato znał uprawę roli, ceramikę delikatniejszą (niż w kulturze jōmon) i mniej ozdobną (prostota i elegancja). Znał również wytop metalu i kucie broni. Wielkie rodziny, na których czele stał wódz. Ród, posiadający ziemie w okręgu Yamato, podporządkowywał sobie sąsiednie rody i stworzył państwo z suberem na czele (tytułowanym władcą). Wpajanie przez ród Yamato kultu bogini słońca (Amaterasu) ukształtowało rezultaty polityczne. Rozkwit państwa przypada na okres Kofun (kurhanów) - gospodarka stała na wysokim poziomie, zostały rozwinięte różne gałęzie rzemiosł (budownictwo, ceramika, tkactwo, jedwabnictwo); zostały stworzone statki kursujące do Chin i z powrotem. Funkcjonowały kurhany grobowe, w których składano ciało zmarłego w sarkofagu (w kształcie łodzi, która była symbolem wywożącej zmarłego do Krainy Cieni). Wiele kurhanów uniknęło włamań i kradzieży, niektóre cesarzy były w stanie nienaruszonym. Grobowce były otoczone przez haniwa (figurki), które miały ok. 60 cm. Rolą haniw było np. umacnianie kurhan, ale stanowiły symboliczną fosę, zamykającą dostęp do groby niepowołanym, prawdopodobnie miały też towarzyszyć zmarłemu. W okresie Asuka powstało 46 świątyń buddyjskich. Sztuka głównie wiązała się z tą religią.
Do 710r. Yamato funkcjonowało jako nazwa Japonii. Buddyzm został przyjęty w 550r. n.e z Korei. Wprowadzenie systemu pisma (450r. n.e) pomogło z rozpowszechnieniem się tej religii. Prawie cała ludność została zjednoczona, utworzono kodeks karny i zbiór praw.